ผ่านมา 7 วัน นับจากวันที่โรงแรมปิด ได้เพื่อนเพิ่มขึ้นทางเฟซบุคเพราะพี่ๆหลายคนที่เราอาจจะไม่ได้เจอกันเลย แต่อย่างน้อยก็มาเจอกันได้บน social network ความเศร้ายังคงมีอยู่แต่ทุกคนต้องเดินหน้าเพื่อความอยู่รอดของตัวเองและครอบครัว มานั่งนึกถึงตอนทำงานที่โรงแรม ยืนเมื่อยก็เมื่อย ตอนพักทานข้าวก็นั่งได้ไม่ถึงชั่วโมงเพราะต้องนึกถึงเพื่อนที่รอทานข้าวอยู่ บางกะต้องทำงานเอกสารไปพร้อมกับต้อนรับลูกค้าที่หน้า front เจอลูกค้าเคี่ยวๆก็เยอะ เงินเดือนรวม service charge ก็น้อยกว่าโรงแรมอื่น แต่ทำไมเรามีความสุขตลอด 7 ปีที่ทำงานที่นั่นจัง คำตอบในใจคือ เรามีเพื่อนร่วมงานดี มีหัวหน้าที่คอยให้คำแนะนำและชี้แนะเวลาเราเจอปัญหาที่แก้ไม่ตก มีรอยยิ้มให้กัน สิ่งต่างๆเหล่านี้มันทำให้เราอยู่กับงานนี้ได้นานถึง 7 ปี ถ้าเทียบอายุงานเรากับเพื่อนๆพี่ๆคนอื่น อายุงานเราอาจเป็นเพียงครึ่งเดียว แต่มันก็เป็นครึ่งที่เราได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะมากมาย จำได้ว่าตอนทำงานตรง front desk เราต้องเรียนรู้รายละเอียดของโรงแรม, ประเภทห้อง, การทำ group check…
